سفیر الحب

خروس 2

خروس بد زبون ما ، خواب و صفا  نداره

روی درخت خونمون ، با قلدری سواره

تو لذت خواب دلم ، قوقولی قوقو می کنه

صبرم تموم شده دیگه ، یه جوری دل شومی کنه

با قیچی ریش خودم ، بال و پرش بریدم

بازم می خونه بی صدا ، ناخن پاش کشیدم

دور می زنه توی حیاط ، قد قد زیبا می خونه

دونه میخواد در می زنه ، خدایا قلبم داغونه

با بند کفش خوشگلم ، پاهای اون رو بستم

می خوابه رو زمین تر ، غرورش و شکستم

بازم می خونه بی جهت ، خوشا به حال و روزش

سبد گذاشتم رو تنش ، افتاده دل به سوزش

بازم صدا در میاره ، می پیچه در مغز و سرم

آب و غذا بهش دادم ، ساکت نمیشه سرورم

نصف شبی تو مجلسی ، یه شب دلم کباب می خواست

نیت سر بریدنش ، تو ذهنم اومد این دواست

کدوم روش اسونتره ، تیر بزنم ولش کنم

و یا با کارد تیز تیز ، مشکلم و حلش کنم

نصف شبی تیرو تفنگ ، صداش می پیچه تو هوا

همسایه ها بیدار میشن  ، چکار کنم خدا خدا

هی دویدم آه کشیدم ، خروسه خیلی فرزه

تا بگیرم اون پریده ، از لب و کنج درزه

حیاط خونه باز باز ، زمین ورزشی شده

من می دوم او می دود ، تو دستم تاولی زده

بازی نمیه اولش ، تموم شده به سود او

افتادم و غش کردم و ، کور شدم از دود او

عیال او بچه ها همه ، دست می زنن بگیر بگیر

میدون جنگ ما شده ، من و خروس خنگ و پیر

آخر قصه رو بگم ، آخر خط گرفتمش

آب زدم بال و پرش ، چاقو گرفتم گردنش

چشم قشنگ و ناز او ، خیره شده به تسلیم

اشک فرود اومد ازش ، رام نمیشه زتعلیم

دلم شکسته ناگهان ، از قتلش دست کشیدم

آزاد که شد به گوشه رفت ، آوازش و شنیدم

بار دیگر بگیر بگیر  ، منقارش و چسب زدم

با نوک پای دیگرش ، باز می کنه بازم ردم

هوای شرجی و صدا ، خروس بی بخار ما

سلب شده اسایشم ، شدم فدای خنده ها

تمام پرهای تنش ، یکی یکی کشیدم

لخت و عریان که شده ، دیگه تموم بریدم

خروس بی محل ما ، دست کشیده از آواز

بی بال و بی پر که شده ، نمی خونه به هر ساز

جاسم ثعلبی (حسّانی) 25/05/1393